Το ηλεκτρονικό έγκλημα μπορεί να λάβει διάφορες μορφές, όπως για παράδειγμα, πορνογραφία ανηλίκων, κλοπή προσωπικών ή επαγγελματικών δεδομένων, πλαστογραφία, απάτη, κλοπή κωδικών ΑΤΜ, παράνομη πρόσβαση σε δεδομένα υπολογιστών, αποστολή ιών, απάτη με πιστωτικές κάρτες, παράνομη πρόσβαση σε υπηρεσία internet-banking, παράνομη διακίνηση λογισμικού, ηλεκτρονική πειρατεία κ.τ.λ.
Στην Ελλάδα ισχύουν διάφοροι Νόμοι που αναφέρονται στην προστασία των προσωπικών δεδομένων στο διαδίκτυο και στις βάσεις δεδομένων, στην προστασία της ελευθερίας ανταπόκρισης και επικοινωνίας.
Επίσης έχουν εκδοθεί Προεδρικά Διατάγματα για το ηλεκτρονικό εμπόριο, για τις ηλεκτρονικές υπογραφές, καθώς και για τις διαδικασίες τεχνικές και οργανωτικές εγγυήσεις της άρσης απορρήτου.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθούμε στην ύπαρξη Κοινοτικών Οδηγιών και στην Συνθήκη της Βουδαπέστης που υπεγράφη το 2001 από διάφορα ευρωπαϊκά κράτη, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα και αναφέρεται στον Κυβερνοχώρο και τα ηλεκτρονικά εγκλήματα.
Τέλος χρήσιμο είναι να αναφερθούμε σε εγκλήματα που τιμωρούνται κατά τον Ποινικό μας Κώδικα, όπως η πορνογραφία ανηλίκων (άρθρο 348 Α), η παραβίαση στοιχείων ή προγραμμάτων που θεωρούνται απόρρητα (άρθρο 370 Β), η παράνομη αντιγραφή ή χρήση προγραμμάτων υπολογιστών και η παράνομη πρόσβαση σε δεδομένα υπολογιστών (άρθρο 370 Γ) και η απάτη με υπολογιστή (άρθρο 386 Α).