Είναι κοινός τόπος, πως ανάμεσα στα συγκλονιστικά προβλήματα της σύγχρονης εποχής που επιβεβαιώνουν την αυτοκαταστροφική πορεία των κατοίκων του πλανητικού χωριού εντάσσεται η χρήση ναρκωτικών. Πολύ συχνά, εντάσσουμε την χρήση ναρκωτικών στις εναπομείναντες επιλογές του κοινωνικού περιθωρίου, προκειμένου να καλύψουμε το έλλειμμα που εντοπίζεται στην αντιμετώπιση του φαινομένου από την κοινωνική και πολιτική εξουσία. Το έλλειμμα αυτό εντοπίζεται κυρίως από την ποινική καταστολή της χρήσης ναρκωτικών. Είναι η ποινική καταστολή που διαιωνίζει το κοινωνικό περιθώριο και όχι η ίδια η χρήση των ναρκωτικών. Η ποινική καταστολή έρχεται στην περίπτωση της χρήσης ναρκωτικών να αναστείλει αυτό που η ίδια προκάλεσε και εξέθρεψε.
Μέσα από μια σειρά άρθρων ο Όμιλος μας, έχοντας ακολουθήσει μια πορεία 35 ετών στον χειρισμό ανάλογων υποθέσεων, θα επιχειρήσει να αναλύσει το φαινόμενο της ποινικής καταστολής στην χώρα μας. Αντιλαμβανόμενοι πως πρόκειται για ένα νομικό ζήτημα απαγκιστρωμένο από ιατρικές γνώσεις και ηθικούς αφορισμούς, που χρήζει επίλυσης από νομικούς, θα επιδιώξουμε να ερευνήσουμε αν και κατά πόσο η διατήρηση της ποινικοποίησης συμβάλλει στην άμβλυνση της διάδοσης της σύγχρονης μάστιγας των ναρκωτικών.
Κρίνεται σκόπιμο να σημειωθεί εκ προοιμίου το τελικό συμπέρασμα. Πρέπει να αποφεύγεται να οδηγεί η ίδια η καταστολή στην όξυνση του προβλήματος και στον κλονισμό ενός κράτους δικαίου. Δυστυχώς, όμως αυτό δε συμβαίνει. Αλήθεια ανάλγητη, που αποτελεί αδήριτη ανάγκη να γίνει αντιληπτή από κάθε σχετιζόμενο φορέα: κοινωνικό, δικαιοδοτικό, πολιτικό και νομικό.