Η υπ’αρίθμ. 484/2020 απόφαση του Αρείου Πάγου αποφαίνεται για ζήτημα πνευματικών δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, αφού παραθέτει το άρθρο 1 παρ.1 του Ν.2121/2013 στο οποίο ορίζεται ότι «ο πνευματικός δημιουργός αποκτά με τη δημιουργία του έργου περιουσιακό και ηθικό δικαίωμα επ’αυτού», επισημαίνει ότι για να υπαχθεί ένα έργο στις ρυθμίσεις του ανωτέρω Νόμου οφείλει να φέρει το στοιχείο της «πρωτοτυπίας».
Κατά τον Άρειο Πάγο, ένα έργο φέρει το στοιχείο του πρωτότυπου όταν κάτω από παρόμοιες συνθήκες κανένας άλλος δημιουργός δεν θα ήταν σε θέση να δημιουργήσει έργο παρόμοιου «δημιουργικού ύψους». Ταυτίζει την εν λόγω έννοια με την «ατομικότητα και την μοναδικότητα».
Ο δημιουργός για την περίπτωση της προσβολής του έργου του, ( η οποία μπορεί να λάβει τη μορφή της αντιγραφής, δουλικής ανάληψης, διασκευής κ.α) έχει τις εξής δυνατότητες απορρέουσες από την διάταξη 65 του Νόμου 2121/1993:
- Το δικαίωμα αποζημίωσης σύμφωνα με το άρθρο 914 του Αστικού Κώδικα. Για την κατάφαση του άρθρου 914 τουΑστικού Κώδικα η προσβολή πρέπει να γίνεται υπαιτίως. Αυτό συμβαίνει σε πράξεις που γίνονται επί του έργου του δημιουργού, χωρίς την άδεια του τελευταίου ή χωρίς να υπάρχει λόγος που ενδεχομένως να αίρει τον παράνομο χαρακτήρα της.
- Το δικαίωμα αποζημίωσης σύμφωνα με τη διάταξη 904 του Αστικού Κώδικα για τον αδικαιολόγητο πλουτισμό.
- Άρση προσβολής και παράλειψή της στο μέλλον.