Για τις διακεκριµένες παραλλαγές απειλούνται ποινές κάθειρξης τουλάχιστον δέκα ετών (10 – 20 έτη) και σωρευτικά χρηµατική ποινή από 50.000 µέχρι 500.000 ευρώ. Στις περιπτώσεις αυτές εντάσσονται ουσιαστικά περιπτώσεις όπως η τέλεση διακίνησης από υπάλληλο που νόµιµα ασχολείται µε τα ναρκωτικά, για διευκόλυνση ή απόκρυψη άλλων κακουργηµάτων, σε ευαίσθητους χώρους (στρατόπεδα, καταστήµατα κράτησης, σχολεία κ.λπ.). Όπως επίσης περιπτώσεις που ο δράστης ενεργεί στα πλαίσια εγκληµατικής οργάνωσης (άρθρα 187 και 187 Α του Ποινικού Κώδικα), καθώς επίσης και όταν ο δράστης είναι υπότροπος. Ακόµη, περιπτώσεις όπου ο δράστης αναµιγνύει ναρκωτικά µε τρόφιµα κ.λπ. ή είναι φαρµακοποιός και χορηγεί εν γνώσει του ναρκωτικά παράνοµα ή γιατρός που εκδίδει, χωρίς ιατρική ένδειξη, συνταγή για ναρκωτικά ή ουσίες για να παρασκευαστούν ναρκωτικά. Οι λόγοι της αυξηµένης απαξίας των εν λόγω πράξεων εντοπίζονται είτε στην ιδιαίτερη ευθύνη του δράστη (υπάλληλος, γιατρός κ.λπ.), είτε στην αυξηµένη επικινδυνότητα της πράξης του και ειδικότερα αναφορικά µε τον τόπο διακίνησης (π.χ. σχολεία), το πλαίσιο τέλεσής της (εγκληµατική οργάνωση), το σκοπό της (π.χ. διευκόλυνση άλλου κακουργήµατος) ή τον επικίνδυνα συγκαλυµµένο τρόπο της (ανάµιξη µε τρόφιµα).
Όταν γίνεται λόγος για επιβαρυντικές µορφές στο πεδίο του νόµου για τα ναρκωτικά, όπου ο νοµοθέτης εξαντλεί την αυστηρότητά του, ο ρόλος του δικαστή για την ορθή ερµηνεία και εφαρµογή των επιµέρους διατάξεων γίνεται καίριος καθώς έχει την ευθύνη: α) να µην οδηγήσει µε την ερµηνεία του σε διεύρυνση της καταστολής πέρα από το γράµµα του νόµου, β) να περιστέλλει τούτο, όπου η λογικοσυστηµατική ερµηνεία τού το επιβάλλει, και γ) να ελέγχει µε ευαισθησία την τήρηση της συνταγµατικά κατοχυρωµένης αρχής της αναλογικότητας µεταξύ εγκλήµατος και απειλούµενης ποινής.