392/2021 ΑΠ

Σύμφωνα με την υπ΄αρ. 392/2021 απόφαση του Αρείου Πάγου, επί απολύσεων που οφείλονται σε οικονομικοτεχνικούς λόγους, σκοπός των οποίων μπορεί να είναι: α) η προσαρμογή του προσωπικού στις πραγματικές ανάγκες της επιχείρησης, β) η αναδιοργάνωση των υπηρεσιών της με την αλλαγή του τρόπου λειτουργίας της επιχείρησης, γ) η μείωση του προσωπικού για καλύτερη απόδοσή της, με την  απαλλαγή από το πλεονάζον προσωπικό ή δ) η μείωση του μισθολογικού κόστους προκειμένου ν` αποφευχθεί η διακοπή της λειτουργίας αυτής, λόγω της εξακολούθησης της συσσώρευσης ζημιών,  η επιλογή του εργοδότη να αντιμετωπίσει με αυτόν τον τρόπο την οικονομική κρίση της επιχείρησής του, δεν ελέγχεται από τα δικαστήρια. Η στάθμιση αυτή ανήκει αποκλειστικά στον εργοδότη, που γνωρίζει τα στοιχεία της επιχείρησής του και τις συνθήκες λειτουργίας της αγοράς. Σε κάθε πάντως περίπτωση, ο εργοδότης οφείλει κατά την επιλογή του απολυτέου μεταξύ των εργαζομένων που ανήκουν στην ίδια κατηγορία και ειδικότητα και είναι του ιδίου επιπέδου από άποψη ικανότητας προσόντων και απόδοσης, να λάβει υπόψη του και να συνεκτιμήσει την αρχαιότητα, της ηλικία, την οικογενειακή και οικονομική κατάσταση κάθε μισθωτού και τη δυνατότητα εξεύρεσης από αυτόν άλλης εργασίας.  Επιπλέον,  οφείλει να προτείνει στον μισθωτό που πρόκειται να απολυθεί, την απασχόλησή του σε άλλη θέση, έστω και κατώτερης από αυτήν  που κατείχε, εφόσον υφίσταται τέτοια και ο μισθωτός είναι κατάλληλος να εργασθεί σε αυτήν ή να απασχοληθεί με μειωμένες αποδοχές. Εάν δεν συντρέχουν οι επικαλούμενοι οικονομοτεχνικοί λόγοι, η εκ μέρους του εργοδότη καταγγελία της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας του μισθωτού επειδή ο τελευταίος αρνήθηκε να αποδεχθεί τη μείωση των αποδοχών του ελέγχεται ως καταχρηστική, εφόσον ο εργοδότης προέβη σε αυτήν από εμπάθεια ή από λόγους εκδίκησης ή μίσους, διότι ο μισθωτός αξίωνε την τήρηση των όρων της εργασιακής του σύμβασης.