Τα εγκλήματα διακρίνονται με βάση τη νομική εμφάνιση της πράξεως. Μεταξύ άλλων διαχωρισμών είναι και ο διαχωρισμός των εγκλημάτων σε διαρκή και στιγμιαία. Ειδικότερα:
Α. Στιγμιαία ονομάζονται τα εγκλήματα, τα οποία πραγματώνονται σε μία μοναδική χρονική στιγμή. Ο άδικος χαρακτήρας των στιγμιαίων εγκλημάτων, αφορά σε συμπεριφορά η οποία λαμβάνει χώρα σε μία χρονική στιγμή. Οι πλειοψηφία των εγκλημάτων αφορά σε στιγμιαία εγκλήματα (π.χ. ανθρωποκτονία 299 ΠΚ, κλοπή 372 ΠΚ, σωματική βλάβη 308 ΠΚ κ.λπ.)
Β. Διαρκή ονομάζονται τα εγκλήματα, η πραγμάτωση των οποίων μπορεί να παραταθεί και να διαρκέσει όσο επιθυμεί ο δράστης, ο οποίος έχει τη δυνατότητα σε οποιαδήποτε στιγμή να επαναφέρει τα πράγματα στην προηγούμενη – νόμιμη κατάστασή τους. Στα διαρκή εγκλήματα μετά την παράνομη πράξη (θετική ενέργεια) υπάρχει και μία παράλειψη, (ως συνέχεια της θετικής ενέργειας), η οποία συντηρεί την παράνομη κατάσταση. Χαρακτηριστικά παραδείγματα διαρκών εγκλημάτων είναι η σύσταση και συμμορία (187 ΠΚ) και η απαγωγή (327 και 328 ΠΚ).
Τα στιγμιαία και τα διαρκή εγκλήματα σχετίζονται αποκλειστικά με την πράξη και τη διάρκεια αυτής και όχι με τα αποτελέσματα της.